Rechtszaak Sandra, 10 maart 2020

Hieronder publiceren we het statement dat Sandra gaf tijdens haar rechtszaak op 10 maart. Zij moest voorkomen vanwege het ‘lekken’ van een onschuldige olie-achtige vloeistof op de trappen van het Shell kantoor in Den Haag tijdens een actie op 31 januari jongstleden. Dit is wat zij zei:

Geachte rechter,
ik wil u allereerst danken dat u de tijd neemt om naar mijn kant van het verhaal te luisteren en mij de kans te geven om uit te leggen waarom ik hier vandaag sta.

We zitten midden in een klimaatcrisis en stevenen af op een uitstervingsgolf, veroorzaakt door mensen. Wetenschappers waarschuwen ons al decennia lang voor de gevolgen van de opwarming van de aarde. We weten dat de zeespiegel stijgt. We weten dat Nederland onder water komt te staan. We weten dat de gevolgen in andere werelddelen nu al voelbaar zijn. Volgens de wereld gezondheidsorganisatie sterven er jaarlijks meer dan 150.000 mensen aan een crisis die wij veroorzaakt hebben. Natuurrampen komen steeds vaker voor en kwetsbare gemeenschappen vechten dagelijks tegen de nadelige gevolgen van klimaatverandering en de sociale onrust die dit met zich mee brengt.

Wij zijn hier allemaal gedeeltelijk verantwoordelijk voor, maar de fossiele industrie voor onevenredig groot deel. Royal Dutch Shell draagt uitzonderlijk veel verantwoordelijkheid. Shell staat 7^e op de ranglijst van meest CO² uitstotende bedrijven wereldwijd en hun uitstoot blijft stijgen. Shell produceert bijna 4 miljoen vaten olie per dag. Shell weet al sinds 1988 dat klimaatverandering een bedreiging voor onze samenleving vormt, maar toch doen ze hun uiterste best om effectief klimaatbeleid te vertragen of te blokkeren. Shell weet dat het verkeerd bezig is. Shell weet dat het mensenrechten schendt. Shell zegt groen te zijn en tegelijkertijd dat het blijft pompen wat er te pompen valt. Shell heeft het in de afgelopen jaren duidelijk gemaakt hoe weinig respect het heeft voor mensenlevens, in het bijzonder mensen die in niet Westerse gebieden wonen. Shell geeft niets om de klimaatcrisis. Ze geven enkel om de winst die ze kunnen maken en gaan daarbij niets uit de weg.

Dus waarom sta ik hier vandaag? Omdat ik in opstand kom tegen de destructieve praktijken van de olieindustrie, de overheid en Shell in het bijzonder. Waarom? Omdat ik niet anders kan.

Ik heb geprobeerd op een andere manier te zorgen dat we de klimaatcrisis kunnen afwenden. Ik ben al jaren vegetarier en tegenwoordig vegan. Ik ga zoveel mogelijk met openbaar vervoer. Ik vlieg niet meer. Ik koop mijn kleding tweedehands. Ik ga zo zuinig mogelijk om met verlichting en verwarming in huis. Ik heb meegelopen in demonstraties en talloze petities getekend. Ik ben biologie gaan studeren om beter te begrijpen hoe de natuur werkt. Maar het is niet genoeg en het gaat ook niet genoeg zijn. De tijd tikt weg. De enige hoop die ik nog heb is mijn lichaam in de strijd gooien om bedrijven zoals Shell tot rede te brengen. De enige hoop die wij nog hebben is actievoeren en burgerlijke ongehoorzaamheid.

Want burgerlijke ongehoorzaamheid werkt. Veel vooruitgang danken wij aan de daden van mensen die protesteerden en daarbij de wet braken. Mensen zoals Rosa Parks, Martin Luther King, Gandhi, Alletta Jacobs en alle mensen die achter hen stonden en hun voorbeeld volgden. Burgerlijke ongehoorzaamheid werkt en is onze laatste kans. Daar wil ik terplekke nog aan toevoegen dat we het aan burgerlijke ongehoorzaamheid te danken hebben dat wij hier vandaag met 5 vrouwen staan (red. de rechter, griffier, officier van justitie, advocaat en gedaagde waren allemaal vrouwen). Burgerlijke ongehoorzaamheid werkt.

Als dat betekent dat we ons moeten vast moet ketenen aan gebouwen, met spandoeken de weg moeten blokkeren of nepolie over een trap moeten gooien om aandacht te krijgen voor de klimaatcrisis, dan doen we dat. Dan doe ik dat. Ik voel mij verplicht om alles op alles te zetten om te zorgen dat wij gehoord worden, dat mensen die niet voor zichzelf op kunnen komen gehoord worden. Ik voel mij verplicht om alles op alles te zetten om te zorgen dat bedrijven zoals Shell geen kans krijgen om de wereld verder naar de knoppen te helpen. Ik zie geen andere mogelijkheden meer. Ik heb alle andere mogelijkheden al geprobeerd.

Ik ben een geweldloos actievoerder. Ik zou nooit moedwillig mensen in gevaar brengen of schade aan richten. De nep-olie op de trap van Shell was een symbolische daad om te illustreren dat Shell een smerig olie bedrijf is. In tegenstelling tot de olie van Shell was deze substantie gemakkelijk schoon te maken. In tegenstelling tot Shell hadden wij de rotzooi wel direct schoongemaakt als we de kans hadden gekregen. Wereldwijd hebben mensen in kwetsbare posities, zoals de inwoners van Nigeria, nog dagelijks last van de schade die de olie van Shell heeft aangericht als direct gevolg van olierampen. Daar komt de schade aan de gehele planeet als gevolg van klimaatverandering nog bovenop. Dàt heb ik samen met mijn mede-demonstranten met deze actie op 31 januari willen aankaarten.

Ik doe dit omdat het moet. Ik doe dit omdat ik weet dat ik niet van anderen kan vragen dit voor mij te doen. Ik doe dit voor de mensen die dit niet zelf kunnen doen. Ik doe dit voor de mensen die nog steeds niet door hebben dat dit noodzakelijk is. Ik doe dit omdat ik nodig ben. Ik doe dit omdat het de enige mogelijkheid is. Ik doe dit omdat ik erin geloof dat we zullen slagen. Ik doet dit omdat ik weet dat er een dag komt dat mijn moeder en de rest van de wereld mij dankbaar is dat ik dit heb gedaan.

Dank u wel voor uw aandacht.