Extinction Rebellion en Guerrilla Fashion laten van zich horen in protest tegen leugens van de fastfashionindustrie

Op 30 april onderbreekt Extinction Rebellion een conferentie van The Fashion Pact in het Amsterdamse hotel Casa. Hier spreken vertegenwoordigers van grote vervuilende merken zoals Adidas, H&M en Mango over ‘duurzame kleding en textiel’. Zes rebellen onderbreken de speech van Gudrun Messias, directeur ‘duurzaamheid’ bij Adidas, om aandacht te vestigen op de schadelijke impact en greenwashing van deze grote merken. Die hebben een vernietigend effect op ons klimaat en behandelen hun arbeiders onmenselijk. Hun boodschap: stop met liegen! Fast fashion kán nooit eerlijk of duurzaam zijn.

Woordvoerder Marthijn Wouters: “Het zogenaamde Fashion Pact is niets meer dan greenwashing op industriële schaal — een dekmantel voor vervuilers die zich achter loze beloften verschuilen terwijl ze de aarde blijven uitbuiten. Wij eisen de waarheid én échte actie.”

Toeters en bellen
In een van de zaaltjes waarin de conferentie plaatsvindt, wordt de speech van de “Director Global Sustainability Direction” van Adidas onderbroken door een op luide toon voorgedragen speech van rebellen van XR Fashion Action (XRFA) en Guerrilla Fashion (GF). Na die rebelse speech breekt buiten het pand een hels kabaal los. Met letterlijke toeters en bellen probeert een groep van ongeveer twintig demonstranten de greenwashing die in de zaal plaatsvindt te overstemmen.

“Only recycling clothes will not save the planet. Production must be scaled down,” klinkt het intussen binnen in de zaal. Buiten wordt de tekst later nog door een megafoon herhaald.

Imago van vervuilers
The Fashion Pact, een collectief dat bestaat uit de grootste modemerken ter wereld, noemt zich “het grootste, door CEO’s geleide initiatief voor duurzaamheid in de fashionindustrie”. Maar in de praktijk komt er weinig terecht van de duurzaamheid van deze merken. The Fashion Pact blijkt vooral een dekmantel voor grote vervuilers die een verduurzamend imago willen, maar ondertussen vooral willen doorgaan met hun winstgevende vervuiling en exploitatie. De aangesloten bedrijven beweren zich op wetenschappelijk onderzoek te baseren, maar dat onderzoek blijkt gedaan door de bedrijven zelf.

Gedowncyclede PET-flessen
XRFA en GF eisen nu van deze bedrijven dat ze eerlijk zijn over hun kleding, uitstoot en de behandeling van werknemers. De bedrijven moeten stoppen met liegen over hun ‘duurzaamheid’ en hun doelstellingen gaan baseren op eerlijk wetenschappelijk onderzoek. Momenteel maken de bedrijven schone schijn door te pochen over hoeveel van hun polyester van gerecycled plastic komt, maar dat gerecycled plastic blijken keer op keer te komen van opgekochte PET-flessen, die uit een circulair systeem gedowncycled worden. XRFA en GF houden de bedrijven verantwoordelijk voor de honderden miljoenen kilo’s plastic afval die ze jaarlijks veroorzaken, en eisen dat díé gerecycled worden – maar dat zou de vervuilende bedrijven veel meer kosten.

Rampzalige gevolgen
Fast fashion heeft een vernietigend effect op het milieu. De mode-industrie is verantwoordelijk voor 4-10% van alle broeikasgassen. Dat is meer dan de luchtvaart en de scheepvaart bij elkaar. Een derde van alle microplastics in de oceanen komt van kleding, net als een vijfde van al het afvalwater op de wereld. Elk jaar komt 85% van al het textiel op stortplaatsen terecht. Dat betekent dat er iedere seconde ergens op de wereld een vuilniswagen lading aan kleding gedumpt wordt.
De merken van The Fashion Pact zijn samen verantwoordelijk voor een derde van de productie van de gehele fashionindustrie. Ondanks mooie woorden en beloften over duurzaamheid, maakt The Fashion Pact geen plannen voor het terugbrengen van de grootschalige overproductie en vervuiling. Dit terwijl de rampzalige gevolgen van de klimaatcrisis steeds meer gevoeld worden. 2024 was het warmste jaar ooit gemeten, en het eerste jaar dat de opwarming van de aarde boven de 1,5 graden kwam.

Onze eisen

Echte transparantie: Grote modemerken moeten volledige transparantie bieden over hun productieniveau en daarbij álle emissies in scope 1, 2 én 3 rapporteren. Misleidende claims over emissiereductie, zoals het simpelweg niet kappen van bossen, moeten stoppen—een bos in ecologisch evenwicht levert geen netto koolstofopname op. Grote modemerken moeten volledige transparantie bieden over hun productieniveau en daarbij álle emissies in scope 1, 2 én 3 rapporteren.

Op wetenschap gebaseerde gegevens: Gebruik uitsluitend onafhankelijk geverifieerde, op wetenschap gebaseerde gegevens voor klimaatdoelstellingen; sluit het Science Based Targets initiative (SBTi) uit vanwege belangenverstrengeling en gebrek aan geloofwaardige naleving van het 1,5°C-pad, zoals aangetoond door analyses van Sustainalytics.

Geen nieuwe grondstoffen: Er mogen geen nieuwe grondstoffen worden gebruikt; alleen bestaande stoffen en materialen komen in aanmerking, aangezien 10–40% van alle kleding ongebruikt blijft. Circulariteit vereist hergebruik van bestaande materialen.

Hernieuwbare energie: Grote merken moeten een publieke doelstelling formuleren om volledig over te stappen op écht hernieuwbare energiebronnen, zoals zon en wind. Het gebruik van biomassa mag niet langer als duurzame oplossing worden gepresenteerd.